Orthopedie en Laparascopie operaties

Klaas Vos is sinds 1999 dierenarts. De afgelopen 10 jaar heeft hij zich volledig toegelegd op het opereren van paarden en kleine huisdieren.

Klaas studeerde diergeneeskunde aan de Universiteit van Utrecht. Zijn internship (als jongst bedienende dierenarts) volbracht hij in het Newmarket Equine Hospital, midden in het mekka van de Britse paardensport.

In een omgeving met ruim 30.000 volbloed racepaarden brachten de gerenommerde chirurgen David Ellis en Ian Wright hem de beginselen bij van het onderzoek naar en behandelen van paarden.

Zijn opleiding (“residency”) tot specialist chirurgie vervulde Vos onder leiding van Dirk Riemersma verbonden aan de paardenpraktijk Den Heyberg en Prof. Guno Von Plocki verbonden aan de praktijk Baden Baden in Duitsland.

Aansluitend volgde hij vervolgopleidingen in Amerika, Duitsland en Zwitserland, begeleid door Norm Ducharme, Cornell University, Bernd Driessen, New Bolton Center, en Walter Brehm, Bern Universiteit. In 2009 haalde Vos de hoogst haalbare graad in de dierenchirurgie, een Europees Diplomaten status (Dipl ECVS). Klaas is ook een in Nederland een erkend specialist in de dierenchirurgie en paardendierenarts.

Bij de hond is het tegenwoordig ook bij dierenkliniek Nesselande mogelijk laparoscopisch te steriliseren (door een Specialist). Deze manier van opereren spreekt veel mensen aan, soms wordt er zelfs gesteld dat sterilisatie via een “gewone” methode obsoleet zou zijn, maar is dit ook zo?

Onder de klassieke manier van sterilisatie verstaan we in dit stuk een sterilisatie via een snede in de buikwand, waarbij de eierstokken buiten de buikholte worden afgebonden. Bij laparoscopische sterilisatie werkt de opererende dierenarts, ofwel chirurg met 3 kleine gaatjes, waarbij de eierstokken in de buikholte worden afgebonden. Dit noemen wij een minder invasieve techniek waarbij we niet teveel aan de banden van de eierstokken trekken, wat dan minder pijn veroorzaakt.

Om voldoende zicht te hebben, wordt bij laparoscopie de buik opgeblazen met CO2. Dit wordt heel snel in de bloedbaan opgenomen en heeft allerlei invloeden, die zorgen voor een hoger narcoserisico. Verder drukt de opgeblazen buik het middenrif naar voren waardoor de ademhaling lastiger gaat. Tevens heeft de drukopbouw gevolgen voor de bloeduitstroom van het hart. Ook dit komt niet ten gunste van het narcoserisico. Bij mensen hoor je vaak dat ze achteraf behoorlijk wat last hebben van het opblazen van de buik. Dit merken we eigenlijk niet echt bij de hond (of het er niet is weten we natuurlijk niet zeker). Helaas is er ook een mogelijkheid van juist een heftige reactie van het buikvlies op het CO2. De dieren die daar last van krijgen hebben ongeveer een week extreme buikpijn. Het is niet te voorspellen welke dieren er wel en welke er geen last van krijgen.

Een heel ander punt waarmee rekening gehouden moet worden is het gebruik van een warmtebron in de buik. Hier moet voorzichtig mee worden omgegaan om beschadigingen te voorkomen van bijvoorbeeld de nieren. De methode van laparoscopisch opereren is daardoor ook van belang (zie hiervoor: Laparoscopisch steriliseren; welke methode?). Omdat bloedvaten niet worden afgebonden maar dicht gebrand, is het formaat van het bloedvat belangrijker. Om deze reden wordt het bij een laparoscopische operatie nog wat belangrijker dat de hond niet kort rond de loopsheid zit, of loops is.

• Minder trekken aan de eierstokken (minder pijnlijk).
• Minder diepe narcose nodig (minder narcoserisico).
• Kleinere gaatjes in de huid.
• Meestal een lagere pijnscore bij grotere honden